Mezraa-i ahiret olan şu dâru’l-âlemde her fert, bir vazife ile mükelleftir ki îfa-yı vazifede ibraz-ı gayret edenler mesab, iltizam-ı atalet edenler musab olur.
İnsaniyet, teavün esasına müstenid olmasına göre îfa-yı vazifede nefs ile beraber hemcinste nazar-ı dikkate alınmak lazım geleceğinden saadet-i mev’udeye nailiyet, hemcinsin menafiine edilecek hizmet nispetindedir.
